اول از همه باید از دوستایی که خییییییییلی وقته به وبشون سر نزدیم عذر خواهی کنم. با اینکه خودشون می دونن چقد دوسشون داریم و چقد دسترسی به اینتر نت برامون سخته. مخصوصا مریم جون، داداشی، نویدرضا، صبا و خیلی دوستای دیگه.

خوب بریم سراغ تولد!

متولد شهر دوبلین پایتخت ایرلند جنوبی است. البته این بازیکن یک متر و ۸۸ سانتیمتری اصالتی عرب دارد و تاکنون ۴ بازی نیز برای تیم ملی لیبی انجام داده است.

زاید دوران بازیگری اش را از تیم از تیم لسترسیتی در دوره جوانان آغاز کرد. او از سال ۲۰۰۲ تاکنون نیز در تیم های برای واندررز، کرو الکساندرا، آله‌ساندز، دروگدا یونایتد، اسپورتینگ فینگال و دری سیتی بازی کرده و در ۱۶۸ بازی ۱۱۷ گل نیز به ثمر رسانده است.

این مهاجم بلند قامت می توانست برای تیم های ملی ایرلند و تونس نیز به میدان برود، اما تصمیم گرفت برای سرزمین پدری اش یعنی لیبی توپ بزند.

قهرمانی در جام های مختلف کشور ایلند به سال های ۲۰۰۷، ۲۰۰۹ و ۲۰۱۱ با تیم های دروگدا یونایتد، اسپورتینگ فینگال و دری سیتی، بهترین بازیکن سال های ۲۰۰۳ و ۲۰۱۱ لیگ این کشور و بهترین گلزن سال ۲۰۱۱ از افتخارات زاید ۲۸ ساله می باشد.

خوب این زندگی نامه ش بود ولی مهمترین بخش زندگیش رو که خودتون می دونین. مخصوصا اس اسی ها خوب باید یادشون باشه..

تولدت مبارک پسر دایی جون امیدوارم هر روز بیشتر از دیروز برای تیمت مفید باشی(البته زیادم مفید بشی ممکنه ژوزه اخراجت کنه!!)

این روزا اس اسی ها خیلی اذیتم کردن. حتی کسایی که ازشون انتظار نداشتم طوری باهام رفتار کردن انگار حمه حسم به پرسپولیس ساختگیه

از توهین کردن متنفرم ولی مجبورم آخه بهم توهین شده:

با عرض پوزش از اس اسی هایی که احترام منو حفظ کردن.

این پست تا دربی ثابته

هی الکی واسش کامنت نذارینا! فقط واسه حمایت از پرسپولیس.

باشه؟

پرسپولیسی ها تا آخر بخوانند. استقلالی ها(اگه بی جنبه اند)اصلا نخوانند!!!!

به قلم: حدیث

آهای شیر زخمی... شیر خسته، چشماتو باز کن. چشماتو باز کن و منو ببین. ببین به خاطر تو های های گریه هام سکوت خونمون رو پر کرده. ببین چه تحقیر آمیز نگام میکنن بی ریشه ها و تازه به جدول رسیده ها. منو نگاه کن قدیمی ترین عشقم، پرسپولیسم...

چیه؟ نکنه منو یادت رفته؟ من همون دختریم که همه دنیا رو قرمز می بینه. همونی که سال 87 همه خیابون ایستگاهو یه نفس دوید از ذوق قهرمانی تو.همونی ام که وقتی دوم ابتدایی بودامتحان ریاضیش رو با قرمز جواب داد و چیزی نمونده بود یه صفر تپل بگیره. این کارو کرد چون با پسر عموی استقلالیش شرط بسته بود... آره. من حدیثم.

من قلبم قرمزه، خونم قرمزه، عشقم قرمزه، حرفم قرمزه، آسمونم قرمزه، دنیام قرمزه. ولی نذار چشام قرمز شه از غم تو. از وقتی زخم خوردی و کمرت خم شد، تازه فهمیدم این همه سال چقدر عاشقت بودم و خودم نمی فهمیدم. ملت مسخره م می کنن که«یه تیم انقدر هم مهم نیست.» ولی تو فرق میکنی. تو برای من بیشتر از یه تیمی. تو حیثیت و بخشی از وجود خودمی.

این روزا خیلی ها از کنارم که رد می شن چهار تا انگشتشون رو بهم نشون میدن و من هیچی بهشون نمیگم.آخه اونا ساده تر از اینن که یه رابطه ی ابتدایی ریاضی رو بفهمن. یه چیزی مثل 6>4 !

بسه دیگه بیرحمی. چقدر می خوای آزارم بدی؟ تا کی مدام قلبمو بشکنی و هر بارعاشق ترم کنی؟ من ضعیفم، طاقتشو ندارم...

بیا مثل ده دقیقه ی آخر دربی قبل، طوفان شو. آتیش شو و همه وجود منو بسوزون. بیا بارون شو و من تشنه رو دوباره زنده کن. بیا باز خون تو رگهام بشو.

قسم می خورم. به اسم مقدس و بزرگت قسم می خورم که به خاطر تو، تا ابد سرم رو بالا نگهدارم و هر جا که بودم جلوی همشون وایسم. جوی همه ی بی ریشه ها و تازه به جدول رسیده ها. جلوی همه ی دوچرخه های پنچر و تاج های حلبی و قلابی.

زنده بمون شیر زخمی و خسته ی من...